به گزارش شمال نیوز:انوشه منادی با بیان اینکه نوشتن را از کانون پرورش فکری کودک و نوجوان در سن ۱۳ سالگی آغاز کردم، گفت: در همان زمان نمایشنامه هایی می نوشتم که دوستانم اجرا می کردند و در واقع اصول نوشتن را در کانون آموزش دیدم.

این نویسنده با بیان اینکه در سال های بعد دو رمان با عنوان «کره طلایی» و«سوره، سوره »در حوزه نوجوان نوشتم، افزود: کانون پرورش فکری آن ها را در دهه ۷۰ چاپ کرد و یکی دیگر هم با نام بازگردانده شده اخیرا چاپ شده است.

وی با اشاره به فعالیت نویسندگی خود در حوزه بزرگسال، اضافه کرد:۲ مجموعه داستان کوتاه و یک رمان دارم که به دلیل مشکل مجوز هنوز چاپ نشده است.

منادی با بیان اینکه آموزش و یادگیری پایه و اساس آموختن هر هنری محسوب می شود، گفت: اگر نوجوانی از سن ۱۲ الی ۱۷ سالگی برای یادگیری نویسندگی تلاش کند و در ادامه حتما کلاس آموزشی برود، به موفقیت دست می یابد.

 این نویسنده حوزه بزرگسال با اشاره به اینکه کلاس داستان نویسی در شهرستان محمودآباد برگزار می کنم، افزود: معمولا شاگردانم افراد بزرگسالان هستند ولی با وجود این، باز هم ابتدایی ترین مطالب به آن ها آموزش می دهم.

وی با بیان اینکه هزینه ای بابت برگزاری کلاس های آموزشی دریافت نمی کنم، گفت: با هدف انجام کار فرهنگی نویسندگی را آموزش می دهم.

منادی با اشاره به اینکه در واقع نویسندگی شغل نیست، گفت: فعالیت اصلی من در حوزه سینما فیلمنامه نویس و ساخت تله فیلم است ولی متأسفانه به دلیل نداشتن امنیت و قرار نگرفتن در طبقه شغلی، به نوعی شغل آزاد محسوب می شود.

این نویسنده بابلی که ساکن تهران است، افزود: تاکنون چند تا فیلم کوتاه از روی کتاب هایم ساختم و ۲ فیلمنامه ام  فیلم سینمایی و داستان هایم به صورت تله فیلم در تلویزیون پخش شده است.

وی در پاسخ به این سئوال که آیا شایعات آلودگی سینما در فضای مجازی واقعیت دارد، افزود: این حرف چندان قابل استناد نیست، با توجه به اینکه سینما آینه تمام نمای جامعه هست بنابراین این عوارض اجتماعی ممکن در هر قشری از جامعه، مانند؛ پزشکان و شغل های دیگر هم  وجود داشته باشد.

این فیلمساز افزود: فردی که قصد بازیگر شدن در این مملکت را دارد، مطمئن باشید کارش لنگ نمی ماند.

منادی در پاسخ به این سئوال که چرا فیلم های سینمایی دارای محتوا و تأثیر اجتماعی لازم نیستند، افزود: همان طور که پیش از این گفتم، سینما آیینه جامعه است، حوزه فرهنگ یک حوزه مدیریتی است و به مدیر فرهنگی ارتباط دارد؛ باید مدیران فرهنگی حرفه ای باسواد و فهمیده باشند تا بتوانند در حوزه کلان فعالیت کنند و نتیجه مدیریت خود را ببینند اگر جامعه ما این است و سینمای ما چنین وضعیتی دارد باید در مدیریت جامعه جستجو کنیم./ایسنا